Τα μαύρα καράβια του Αιγαίου

Νικοτσάρας ( 1774-1807)
ο αήττητος Έλληνας αρματολός ο οποίος ήταν και ένας από τους καπεταναίους των Μαύρων Καραβιών.

Του Γεώργιου Ε. Γεωργά, προπονητή Ξιφασκίας, εκπαιδευτή Παμμάχου και Ιστορικής Ξιφασκίας

Τα μαύρα καράβια εμφανίστηκαν το 1807. Τα πλοία αυτά ήταν βαμμένα μαύρα, τα πανιά ήταν μαύρα και οι πολεμιστές ήταν ντυμένοι με μαύρα ρούχα. Ενώ η σημαία τους ήταν γαλάζια με ένα λευκό σταυρό σε αυτή. Ο στόλος αυτός έδρασε στον θαλάσσιο χώρο των Βορείων Σποράδων, στον Θερμαϊκό έως τη Λήμνο προς βορρά και μέχρι τον Καφηρέα προς νότο. Τον Αύγουστο του 1807 ο ναύαρχος Σινιάβιν με τον ρωσικό στόλο αποχώρησε από το Αιγαίο. Τότε οι Υδραίοι, οι Σπετσιώτες και κάτοικοι άλλων νησιών δεν ήθελαν να γυρίσουν στις πατρίδες τους, επειδή φοβούνταν τουρκικά αντίποινα ενώθηκαν με τους αρματολούς της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας που είδη είχαν δημιουργήσει το στόλο. Οι Θεσσαλοι και οι Μακεδόνες αρματολοί είχαν δημιουργήσει το στόλο γιατί ο Αλη Πασάς ήθελε να εκαθαρίσει τη Θεσσαλία και τη Μακεφονία από τους αρματολους. Ο Αλη Πασας έκανε εκστρατέια εαντιον τοηυς και τους εκτοπισε. Ετσι αυτοι βρήκαν καταφύγιο στις Βόρεις Σποράδες. Ετσι με την ενωση των Μακεδόνων, των Θεσσαλών και των νησιώτών αρματωλών και των αντρών τους, δημιουργήθηκαν τα μαυρά καράβια.

Τα πληρώματα στελεχώθηκαν από Έλληνες αρματολούς. Ήταν η πρώτη φορά από το καιρό της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας , που καπεταναίοι, πολεμιστές και πληρώματα ήταν όλοι Έλληνες και είχαν Ελληνική σημαία. Οι πιο σημαντικοί μεταξύ αυτών των αρματολών ήταν ο Γιάννης Σταθάς, ο Καψαβέρνης, ο Θύμιος Βλαχάβας, ο Τσαχίλας, οι Λαζαίοι, ο Σύρος, ο Μπεζιώτης, ο Ρομφαίης από τη Νάουσα, ο Βασίλης και ο Νικοτσάρας. Οργάνωσαν πολύ καλά τους πειρατικούς στολίσκους και τέθηκαν επικεφαλής τους. Πρώτοι καπετάνιοι αναδείχτηκαν ο Νικοτσάρας και ο Γιάννης Σταθάς. Σε αυτά τα καράβια είχε υπηρετήσει και ο Κολοκοτρώνης και είχαν γίνει ο φόβος και τρόμος των Οθωμανών.

Τα μαύρα καράβια ήταν 70 και χωρίζονταν σε 10 μοίρες που λέγονταν Ταϊφάδες. Η κάθε μοίρα έπαιρνε το όνομα τις ιδιαίτερης πατρίδας του οπλαρχηγού πχ. Όλυμπος, Ρούμελη, Σκιάθος, Κασσάνδρα, Λευκή θάλασσα, Μωρίας και άλλα.

Ορμητήριο τους ήταν η Σκιάθος. Από εκεί τα μαύρα καράβια χτυπούσαν και Τουρκικό πλοίο , σκοτώνοντας τα πληρώματα, ενώ χτυπούσαν με εμβολή και βύθιζαν και πολεμικά πλοία, όπως κορβέτες και μπρίκια, και λεηλατούσαν τα χωριά.

Το 1907 ο Σουλτάνος αποφάσισε να τους καταστρέψει. Οπότε έστειλε ένα μεγάλο στόλο. Οι καπεταναίοι τότε ζήτησαν τη συνδρομή του Τζων Στιουαρντ, κυβερνήτη της φρεγάτας Sea Horse.

O οποίος δέχτηκε. Η ναυμαχία έγινε έξω από τη Σκόπελο και οι πειρατές νίκησαν.

Οι Οθωμανοί έχασαν τη μάχη άλλα κατάφεραν να διαλύσουν με άλλο τρόπο τους πειρατές. Με τη διπλωματία. Ο Σουλτάνος τους έταξε αμνηστία, τους απείλησε με αφορισμό από το Πατριαρχείο, τους υπόσχετε ότι θα πείσει τον Αλί Πασά να σταματήσει τις σφαγές. Μαζί με όλα αυτά ήρθε ένας βαρύς χειμώνας. Έτσι οι πειρατές έκαψαν τα καράβια και επέστρεψαν στα αρματολίκια τους. Όμως, οι αρματολοί καθώς χωρίστηκαν, απομονωμένοι δέχτηκαν την επίθεση του Αλή πασά και μέσα σε τρία χρόνια εξοντώθηκαν σχεδόν όλοι.

Λίγα χρόνια μετά ξεκίνησε η επανάσταση του Ελληνικού γένους.